Selecteer een pagina

Missie en visie van Dik Gelukkig

In mijn ideale wereld zou iedereen onvoorwaardelijk zichzelf mogen zijn, zonder schaamte en zonder verontschuldiging. Niemand zou zich nog slecht voelen over hun lichaam of hoe ze eruitzien, en niemand krijgt denigrerende of kwetsende opmerkingen naar hun hoofd geslingerd. We zouden allemaal gelijkwaardig behandeld worden en niemand zou nog gestigmatiseerd en gediscrimineerd worden.

Een mens mag al eens dromen, toch?

Een betere wereld voor dikke mensen

Jammer genoeg is dat niet de wereld waarin we leven. De realiteit is dat heel wat mensen zich buitengesloten voelen in onze maatschappij en dikke mensen zijn daarop geen uitzondering. Dat is ook niet verwonderlijk als je continu de boodschap krijgt dat jouw lichaam een probleem is dat opgelost moet worden. Van uitspraken als “de obesitasepidemie bestrijden” tot een dun lichaam als schoonheidsideaal verheerlijken: het draagt allemaal bij aan het idee dat dik zijn slecht is en afvallen het hoogste doel. Mijn missie is om dat te veranderen.

Ik wil dat dikke mensen niet meer als een probleem gezien worden, dat ons lichaam niet symbool staat voor een (moreel) falen en dat we de vrijheid krijgen om onze eigen keuzes te maken. Kortom, ik wil dat dikke mensen rechtvaardig behandeld worden in onze maatschappij.

Dat is niet iets wat we van vandaag op morgen gaan bereiken – daar hebben we heel veel tijd voor nodig. Ik vind het belangrijk om dat doel voor ogen te houden, maar tot dan leven we wel nog in een maatschappij waarin je je als dik persoon meestal niet zo welkom voelt. Die realiteit mogen we niet vergeten en daarom wil ik er ook mee voor zorgen dat dikke mensen zich recht kunnen houden in de wereld zoals die nu is.

Persoonlijke revolutie

Daarvoor is het nodig dat dikke mensen zich (weer) goed in hun vel voelen en dat kan bijvoorbeeld door te werken aan zelfliefde, lichaamsacceptatie en een beter zelfbeeld. Met Dik Gelukkig focus ik me vooral op dat persoonlijke stuk. Want het uiteindelijke doel is dan wel om de maatschappij te veranderen, maar veel mensen moeten eerst door die fase van zelfliefde heen voordat ze mee kunnen strijden voor een betere wereld waarin dikke mensen onvoorwaardelijk zichzelf mogen zijn.

Voor mij was dat in ieder geval toch zo. Ik heb zelf heel lang geloofd dat dik zijn zowat het ergste is wat je kan zijn en dat diëten de enige optie was. Met die overtuiging kon ik niet opkomen voor het recht dat dikke mensen niet moeten afvallen, want dat hoorde toch wél zo? Pas toen ik zelf mijn dikke lichaam leerde omarmen, besefte ik dat mijn lichaam of mijn dik-zijn niet het probleem was, maar wel de overtuigingen die we in onze maatschappij hebben over dikke mensen. En die persoonlijke evolutie hebben veel mensen nodig voordat ze mee op de barricades kunnen staan om een rechtvaardige wereld voor dikke mensen te eisen.

Daarom wil ik dikke mensen helpen om zich weer goed in hun vel te voelen en onvoorwaardelijk zichzelf te durven zijn. En mijn visie daarop is simpel: om dik én gelukkig te zijn, moet je stoppen met diëten.

Dat betekent overigens niet dat ik iedereen ervan wil overtuigen om nooit nog op dieet te gaan. Hoe graag ik ook zou willen dat de dieetindustrie niet meer zou bestaan, er blijft altijd een belangrijke regel gelden: jouw lichaam, jouw regels. Als jij ervoor kiest om aan een dieet te beginnen, dan is dat jouw goed recht en heeft niemand daar iets over te zeggen. Maar als je toch ooit weer zou willen stoppen met diëten, dan wil ik dat je weet dat ook dat een keuze is die je mag maken.

Stoppen met diëten

Dik Gelukkig is er voor dikke mensen die voelen dat er meer is in het leven dan diëten en je lichaam haten. Ik wil hen helpen om het diëten achter zich te laten. En daar hebben veel mensen hulp bij nodig, want stoppen met diëten is zoveel meer dan enkel stoppen met een dieet te volgen.

Dat heb je misschien zelf ook al ondervonden. Je bent misschien zelf ook al eens gestopt met diëten door te eten wat en hoeveel je wilt. Dat voelt meestal als een grote bevrijding, tot er iemand een opmerking maakt over je gewicht. Daardoor ga je twijfelen en beslis je toch om weer op dieet te gaan. Maar daar word je ook niet gelukkig van, dus je stopt opnieuw met diëten. Je leert om intuïtief te eten en je voelt je steeds beter in je vel. En dan lees je in de krant een artikel over hoe ongezond het wel is om dik te zijn. En ja, je gezondheid vind je natuurlijk wel heel belangrijk, dus je gaat opnieuw op dieet …

Zo blijven er dingen op je pad komen waardoor je denkt: het zou toch beter zijn als ik wat afval. Bijvoorbeeld wanneer je naar een pretpark gaat en niet in een attractie past. Of als je huisarts voor de honderdste keer zegt dat je toch beter wat zou afvallen. Of wanneer je merkt dat je buiten adem bent wanneer je de trap neemt.

Het is heel logisch dat je twijfelt wanneer je gaat stoppen met diëten, want je kan niet tegelijk én je relatie met je lichaam verbeteren, én je relatie met eten herstellen, én rouwen om wat je niet meer kan doen in onze maatschappij, én omgaan met alle opmerkingen die je krijgt, én …

Geen one size fits all

Vanuit mijn ervaring heb ik een aantal thema’s benoemd die een rol kunnen spelen op je weg om Dik Gelukkig te worden:

  • Dieetcultuur
  • Diëten (en dat het niet werkt)
  • Gezondheid
  • Lichaamsbeeld
  • Bewegen/sporten
  • Eten
  • De buitenwereld
  • De medische wereld
  • Twijfels

In de praktijk lopen al deze dingen natuurlijk door elkaar en overlappen ze elkaar ook. En de ene persoon heeft misschien meer tijd nodig om hun lichaamsbeeld te verbeteren, terwijl een andere persoon vooral last heeft van de buitenwereld – het is een heel persoonlijk traject. Je hebt tijd nodig om dat allemaal uit te zoeken en ik wil jou helpen om zonder al te veel schrammen en kleerscheuren over elke hobbel te stappen.

Mijn focus hierbij ligt specifiek op dikke mensen. Natuurlijk weet ik ook dat niet-dikke mensen zich slecht in hun vel kunnen voelen, maar het zijn vooral dikke mensen die ook continu bevestigd krijgen door de maatschappij dat hun lichaam een probleem is dat opgelost moet worden.

Dunne mensen kunnen bijvoorbeeld nog altijd eender welke kledingwinkel binnenstappen en iets vinden in hun maat. Ze kunnen een pak frieten eten zonder aangestaard te worden. Ze krijgen bij de dokter een behandeling op basis van hun klachten, niet op basis van hun gewicht. Ze passen in alle stoelen, van restaurants tot cinemazalen en theaters. Zij krijgen niet het verwijt dat ze ‘obesitas’ promoten wanneer ze een foto van zichzelf in een badpak posten. En ze horen niet elke dag opnieuw dat ze deel uitmaken van een wereldwijde epidemie. Dat zijn dingen waar zij niet elke dag bij moeten stilstaan – maar dikke mensen wel.

Er is dus een fundamenteel verschil in de manier waarop dikke en niet-dikke mensen onze maatschappij ervaren. Want hoewel dunne mensen ook opmerkingen krijgen over hun lichaam, moeten dikke mensen zulke opmerkingen ook incasseren én daarbovenop verwerken dat de maatschappij hen uitsluit op allerlei vlakken. Dik én gelukkig zijn is op dit moment dan ook nog altijd heel erg radicaal en daarom vind ik het harder nodig om dikke mensen te helpen.

Wanneer dikke mensen onvoorwaardelijk zichzelf durven zijn en zichzelf positief durven te tonen, zorgen zij ervoor dat onze maatschappij op een andere manier leert kijken naar dik zijn. We zijn dan geen onderdeel van een epidemie of een voorbeeld van een ongezonde levensstijl, maar mensen die een volwaardig leven leiden en respect verdienen. En dat is de revolutie waar ik graag mijn steentje aan wil bijdragen.

Dikke mensen staan centraal