Intro. Your content goes here. Edit or remove this text inline or in the module Content settings. You can also style every aspect of this content in the module Design settings and even apply custom CSS to this text in the module Advanced settings.

Soms gaat er op sociale media een post viraal over iets wat te maken heeft met dik zijn. Ofwel is het zo’n foto van een dikke persoon met een domme tekst erbij (want, haha, lachen met dikke mensen is grappig). Ofwel is het een positief verhaal van een dikke persoon die iets opzienbarends doet wat anderen inspireert (zoals meer dan 100 kilo wegen en poseren in een bikini).

Aan het eerste heb ik uiteraard een hekel. Het tweede maakt mijn dag op slag stukken beter.

Maar welke soort post het ook is, er komen altijd veel reacties op. Veel positieve, maar dikwijls ook negatieve. En op die negatieve komen dan weer antwoorden van mensen die de dikke persoon willen verdedigen.

Dan lees je dingen zoals:

Misschien is ze wel ziek en kan ze er zelf niets aan doen!

Maar hij kan heel gezond zijn. Dat weet je toch niet?!

Ze is wel al 20 kg afgevallen, dus je moet niet zo gemeen zijn!

En ik geloof echt dat dit goedbedoelde opmerkingen zijn. 

Maar er is een probleem met dit soort commentaren …

Want zo geef je aan dat het niet ok is om te lachen met dikke mensen als ze er zelf niets aan kunnen doen, als ze gezond zijn of als ze aan het proberen zijn om kilo’s te verliezen.

Maar wat met dikke mensen die géén aandoening hebben, níét gezond zijn of níét proberen om af te vallen? Mogen die dan wel gekleineerd worden?

Nu, ik denk (hoop) dat de meesten vinden van niet en dat ze hun commentaren met de beste bedoelingen schrijven. Maar goed bedoeld of niet, door deze dingen zo expliciet aan te halen, geef je de indruk dat lachen met dikke mensen enkel in bepaalde gevallen verkeerd is.

En zo hou je een systeem in stand: het systeem van ‘goed dikkerdje, slecht dikkerdje’.

Ik heb er het eerst over gehoord op de blog van Dances with Fat. In het Engels heet dat the good fatty bad fatty dichotomy.

Het komt erop neer dat er twee soorten dikkerdjes zijn: de goeie en de slechte.

Een goed dikkerdje is dik, maar probeert om daar verandering in te brengen. Of ze gelooft toch dat ze dat moet proberen. Ze eet vooral gezonde voeding (“Voor mij een salade, alsjeblief, zonder dressing”), sport regelmatig (“Nee, ik kan vanavond niet, want ik moet gaan spinnen. En morgen lukt ook niet, want dan heb ik yoga.”) en doet nog meer dingen waarvan de rest van de wereld vindt dat ze die moet doen om niet meer dik te zijn.

Een slecht dikkerdje is iemand die dik is en dan ook nog eens een pizza durft te eten, de lift neemt en een avond op de sofa doorbrengt. Of nog erger: tevreden is met haar dikke lichaam.

Natuurlijk is de werkelijkheid complexer. Maar dat maakt voor de meeste mensen niet uit. Ze maken dit onderscheid en zo ontstaat het idee dat sommige dikkerdjes het ‘verdienen’ om slecht behandeld te worden. En dat is natuurlijk niet zo.

Iedereen verdient respect. Elk dikkerdje. Ongeacht of ze gezond is, probeert af te vallen of actief is.

En vergis je niet: het label ‘goed dikkerdje’ of ‘slecht dikkerdje’ zit ook dikwijls in het hoofd van dikke mensen. We denken zelf ook in deze termen.

Dat hoor je bijvoorbeeld wanneer dikke mensen zichzelf proberen te verontschuldigen als het gaat over hun dik zijn. “Ja, maar, ik eet vegetarisch en sport veel … Ik weet zelf niet waarom ik niet afval.” We denken dat we meer respect verdienen en beter behandeld worden als we proberen om ‘normaal’ te worden. Dus doen we er alles aan om geaccepteerd te worden. En worden we het goede dikkerdje.

Ik geef trouwens toe dat ik die gedachte ook had, zelfs toen ik al begonnen was op mijn weg van fat acceptance. Als ik dan weer iets op sociale media zag verschijnen waarin de draak gestoken werd met iemand die dik is, dan dacht ik onmiddellijk: wat denken ze wel? Ze kennen die persoon helemaal niet! Misschien is die wel heel gezond.

En dat kán natuurlijk … maar dat maakt helemaal niets uit. Mijn gedachte had moeten zijn: wat denken ze wel? Zo met iemand spotten! Eikels! (Of trutten, want het kunnen natuurlijk net zo goed vrouwen zijn die gemene opmerkingen geven.)

Want het maakt echt niet uit wie er voor schut gezet wordt of gepest wordt. Dat is nooit, never, jamais ok.

Dus we moeten af van het idee goed dikkerdje, slecht dikkerdje. Daarom hoop ik dat je eens even bij jezelf nagaat of dit idee ook bij jou leeft. En dat wil helemaal niet zeggen dat je jezelf daarvoor moet veroordelen. Helemaal niet. Maar als je zelf weet dat je soms zo denkt, dan kan je het gemakkelijker tegenhouden en omdraaien. En dat is belangrijk. Dat je het bij jezelf opmerkt en probeert te veranderen.

Als iedereen dat al eens bij zichzelf doet, dan geraakt dit systeem misschien toch nog ooit de wereld uit …