Zomer: de tijd van het jaar waarin de temperaturen stijgen en topjes en korte broeken een prominentere plaats in de kast krijgen. En tegelijkertijd een periode die heel wat dikke mensen kopzorgen bezorgt. Want zij moeten bij 25 graden rondlopen in lange broeken en mouwen. Of toch niet?

Het is heerlijk om tijdens de zomer die warme zonnestralen te voelen op je huid. Maar voor dikke mensen is het ook de periode waarin we nog eens extra gewezen worden op de ‘mankementen’ van ons lichaam. Want een bikini mogen we niet dragen (die vetrollen!), topjes zonder mouwen ook niet (toch geen blote armen, zeker?), en korte rokjes al helemaal niet (ieuw, dijen die elkaar raken!).

En veel dikke mensen geloven echt dat ze de mensheid een dienst bewijzen door heel de zomer lang puffend en zwetend door te brengen in lange, linnen broeken en shirtjes met lange mouwen. Dat zij zelf miserabel zijn gedurende heel die periode nemen ze er gewoon bij. Dat is nu eenmaal je lot als je dik bent, want wij hebben er zelf voor gekozen dat we dik zijn en dus moeten we onze medemens sparen door ons vel te bedekken. Er zou maar eens iemand moeten kijken naar een stuk vlees met wat vet aan. Een schande! Tenzij het op de barbecue ligt natuurlijk …

Wel, ik doe daar niet meer aan mee. Mijn dagen van linnen broeken en ruime tunieken zijn voorbij.

Tijdens de zomer kan iedereen genieten van mijn blote benen en armen in al hun glorie. Zonder me te verontschuldigen, zonder me slecht te voelen, zonder me te schamen.

Het heeft natuurlijk wel een tijdje geduurd eer ik op dit punt beland ben. Maar nu vind ik echt niet meer dat ik mezelf moet wegstoppen. Waarom wel? Het is voor mij ook zomer en ik verdien het ook om comfortabel te genieten van de warmte en de zonnestralen op mijn huid.

Nu, ik weet ook dat er mensen zijn die zeggen: “Ja, maar ik doe het voor mezelf. Ik vind mijn blote armen zélf niet mooi en voel me er niet comfortabel bij.” Dat kan. En ik zeg ook niet dat iedereen zich zomers móét kleden.

Maar ik vind wel dat iedereen die zich bij hoge temperaturen in het lang uitdost, bij zichzelf mag nagaan of het écht voor zichzelf doen of dat de basis toch eerder ligt bij de angst voor afkeurende blikken en de schaamte om niet aan het ‘ideaalbeeld’ te voldoen.

Zit je toch eerder in de tweede categorie? Dan deel ik hier graag enkele argumenten die ik gebruik om voor mijn eigen comfort te kiezen …

1. Ik ben dik in élke outfit

Of ik nu een lange broek draag of een korte rok, een trui of een topje … ik zie er altijd dik uit. Ik kan dat niet verbergen met verticale strepen en driekwartmouwen. Ik ben nu eenmaal dik en dat zie je in elke outfit.

Dus waarom zou ik het proberen te verbergen? Als mensen mij niet kunnen verdragen in een zomeroutfit, dan gaan ze dat ook niet doen als ik lange kleren draag. Voor de goedkeuring van anderen moet ik het dus niet doen. Dan kies ik liever voor dingen waarin ík me goed voel.

2. Ik hoef niet door iedereen aantrekkelijk gevonden te worden

De media doen je iets anders geloven, maar je uiterlijk is echt maar een klein deeltje van wie je bent als persoon. Schoonheid is subjectief en het is dus onbegonnen werk om door iedereen ‘mooi’ gevonden te worden.

Natuurlijk wil je er goed uitzien en daar is helemaal niets mis mee. Maar dat wil niet zeggen dat je daarom de goedkeuring nodig hebt van de rest van de wereld om gewoon te bestaan. Het leven is geen permanente missverkiezing!

3. Mensen kunnen ook een andere richting uit kijken

En als mensen het dan toch echt niet aankunnen om naar wat bloot vel van een dikke persoon te kijken, dan heb ik baanbrekend nieuws voor hen: je kan je hoofd en je ogen draaien! Dat is fysiek voor de meeste mensen helemaal mogelijk, probeer het maar eens … eerst naar links en dan naar rechts.

Dus als iemand anders een probleem heeft met mijn lichaam en outfit, dan kunnen ze altijd de andere kant opkijken. Mensen hebben zelf de volledige controle over waar ze naar kijken. Waarom zou ik me dan slecht moeten voelen als zij ervoor kiezen om naar mijn armen en benen te kijken?

4. Mijn lichaam is niet het probleem, mensen die vooroordelen hebben over dikke mensen zijn het probleem

Dit is een zin die ik regelmatig voor mezelf herhaal: ik ben niet het probleem – de vooroordelen die er bestaan over dik zijn, dát is het probleem. Want iedereen die zich ‘beledigd’ voelt omdat ik rondloop met wat bloot vel, heeft diepere issues en kijkt beter eens welk gat in zijn leven opgevuld moet worden.

En uiteraard mag iemand vinden dat een kort rokje niet mooi staat bij een dikke vrouw of dat iemand met maat 56 geen zwempak mag dragen. Maar er is een verschil tussen een mening hebben en die overal ongevraagd verkondigen. Je kan je mening ook gewoon voor jezelf houden. Doe je dat niet, dan ben je zielig en onbeschoft. En uiteindelijk is dát de kern van het probleem. Niet mijn dikke lichaam.

Dus, mijn raad voor jou: draag gewoon wat je zelf wilt deze zomer en als anderen dat niet aankunnen … wel, dan is dat vooral hun probleem, niet dat van jou.